De eerste bijeenkomst ‘Keuzes en Kansen’ heeft mij echt geinspireerd aan het denken gezet. Ik was een bekend gezicht bij de politie omdat ik steeds mee ging met mijn vrienden en hierdoor in de problemen kwam. Ik snap nu dat ik zelf altijd een keus heb en van te voren na kan denken over wat ik wil. Ik ben al maanden niet meer in aanraking gekomen met de politie.

Ik was nooit echt gemotiveerd voor school, omdat ik toch niet wist wat ik later wilde doen. Door de visualisatie oefening tijdens de bijeenkomst ‘Droom en realiteit’ heb ik hier een veel duidelijker beeld van gekregen. Nu weet ik beter wat ik wil en waar ik het voor doe. Hierdoor kan ik mezelf ook beter motiveren.

Ik was altijd erg teruggetrokken en liet mijn moeder alles oplossen voor me. Maar na de bijeenkomst ‘Time To Take Charge’ durfde ik zelf meer regie te pakken. Toen ik belde naar mijn nieuwe school met een vraag en ze niet opnamen, ben ik zelf langsgefietst en naar binnen gelopen om toch antwoord te krijgen. Daar ben ik trots op.

Ik vond het mooi om te zien hoe de deelnemers tijdens het traject actief gestimuleerd werden om bezig te zijn met zichzelf en hun toekomst. De groei die ik zag bij sommige deelnemers zorgde zelfs voor kippenvelmomenten.

Een deelnemer waarover grote zorgen waren op school leek na de eerste bijeenkomst een compleet ander persoon in de wandelgangen. Hij maakte voor het eerst in lange tijd weer oogcontact en had een positievere houding. Ook na de vakantieperiode is zijn ontwikkeling nog steeds positief.

Ik dacht altijd dat ik niet speciaal was en niks kon. Ik vond het echt heel fijn toen ik er in de bijeenkomst ´Kracht en valkuil´ achter kwam dat mijn sociale en grappige kant mij juist uniek maken.